Istotą propagandy interwencyjnej jest naruszanie przez nadawcę suwerenności drugiego państwa ? przez oddziaływanie propagandowe na jego społeczeństwo, w jego języku, z zamiarem przeciwstawienia władzy obywatelom, przy nieuprawnionym wykorzystywaniu spraw tego państwa należących do kompetencji jego rządu. Jest to innymi słowy naruszanie porządku prawnego i społecznego innego państwa, zaś w konsekwencji ? szkodzenia jego interesom, prowokowania niepokojów społecznych, a także naruszanie suwerennego prawa każdego rządu do nieskrępowanego prowadzenia polityki informacyjnej wobec własnego społeczeństwa w zakresie spraw wewnętrznych i zewnętrznych danego państwa. Najważniejszym ? ze względu na swe właściwości ? środkiem propagandy interwencyjnej jest radio, które przy dzisiejszym stanie techniki transmisyjnej pozwala na niemal nieskrępowane docieranie do obcych społeczeństw, często bez zgody władz kraju ? adresata. Wielkie szkody wyrządza pokojowemu współżyciu narodów także propaganda dyfamacyjna. Dyfamacja jest to w potocznym rozumieniu tego słowa działanie polegające na operowaniu oczerniającymi zarzutami wobec osoby fizycznej, dokonywane celem jej zniesławienia. Przybiera ona postać obrazy, zniewagi, pomówienia itp., a więc zawiera te znamiona przestępcze, które występują w większości prawodawstw karnych na świecie. W zastosowaniu do działań przeciwko grupom etnicznym, narodom, państwom, czy ich przywódcom ? dyfamacja jest metodą wykorzystywaną przez masowe środki informacji i propagandy do stwarzania odpychającego obrazu narodu, państwa czy przywódców politycznych z zamiarem zaszkodzenia jego interesom.
